Cycling on the island of Agkistri

On 23 May 2015
In Blog
By Katerina Sakelliou
0 Comments

Author and photographer: Annette Spaan

Scroll down for the Dutch version

After a bike tour through the capital of Greece with Let’s meet in Athens I am on a roll. Why not discover a Greek island in the same way? I am joining the day trip to Agkistri.

In the port of Piraeus the boat for the Saronic Gulf docks around a quarter to nine. I already know my travel companions. It’s the Belgian family with a teenage son and daughter that also cycled along with us in Athens two days ago. Our guide Iris is with us again. We walk the gangway to board the ship.

1000 inhabitants

Athens disappears on the horizon, until we are alone with the Mediterranean sea. An hour later we set foot on the shores of Agkistri. Having left a metropolis of 4 million people, I am now standing on an island with only a thousand inhabitants. The sea air is free from exhaust fumes, instead of honking cars the dominant sound is that of waves banging against the dock. We are in the village of Milos known as the ‘capital’ of Agkistri, one of the smallest capitals I’ve ever seen.

At a bicycle rental we each look for a two-wheeler. Almost everyone chooses a mountain bike, but I ask for a city bike. On a mountain bike my nose is a bit too close to the asphalt for my taste. My steed has gears anyway, hopefully they are sufficient for the hilly terrain.

Olive tree with teddy bears

We steer along the winding streets of Milos, while we drive past whitewashed houses with blue shutters and doors. An olive tree is decorated with teddy bears. At the end of the village the path winds into a pine forest. It is the only paved road on Agkistri. Since most of it runs along the coast, large parts of the island are deserted.

In the forest Iris signals to the right. When we make the turn I do a double take. We are now on the concrete road to Dragonera beach, which is so steep I constantly have to squeeze the brakes to prevent myself from being launched into the sea. I get off the bike to walk the last part. On the beach I park my two-wheeler against a tree and look for the lock. To my surprise it’s not there. Apparently they think it is not necessary. I smile when I think back of Athens. There we could not even leave our bikes behind safely with 3 locks.

Swimming break

I walk onto the pebble beach, or am I entering heaven? The sun elicits the full range of blue hues from the sea. The hills surrounding the cove are covered with pine trees, which spread their delicious fragrance. Silence prevails. For a moment I imagine myself as Robinson Crusoe discovering an uninhabited island. The beach is the first swimming break on the tour. My travel companions dip their toes into the waves to measure the water temperature. The conclusion is clear: first summer has to come and visit. It’s only May.

Pirates

With the bike in our hands we climb back to the main road. Even the mountain bikers can’t do it cycling except for the Belgian teenage son, who relaxes at the top while waiting for us. By now slightly sweaty we cycle along terraces with stone walls and olive trees. They even make wine on Agkistri.

Because of the abandoned landscape it begins to feel like we are touring around our own private island. For a long time Agkistri really was uninhabited. Iris: “In the 17th century all the residents fled from pirates. Only after the Second World War a few hundred people went to live there.” We are surprised when she tells us that the island did not have electricity until 1973, a development which attracted more people to Agkistri.

Art made of mussels

The road ends at Aponisos beach. Fortunately next to the last meters of asphalt there is a taverna by the sea. We have squeezed the leftover water drops from our bottles and are ready for something stronger. And our leg muscles scream for a break. On the wicker wall of the taverna hangs an artwork that I would take home in an instant: a big circle made of braided iron wires with thousands of mussel shells on the bottom. Iris points at the private island across from us, where you may sunbathe for a fee. I wonder what the oversized rock has cost the owner.

All refreshed we cycle back along the same road to Milos a little while later. Beyond the capital we ride towards Skala along the sea. In the tourist village of Agkistri we hear the sound of lounge beats, some beach clubs remind me of Saint-Tropez and octopus are hung out to dry. Iris takes us to taverna Alkyoni. The smell of baked fish and fresh herbs welcomes us. At the table they also serve an impressive sea view.

Paradise of Europe

We feast on Greek salads, stuffed tomatoes with rice and grilled sardines and anchovies. The conversation at the table is about the Greek crisis. Probably a naive thought, but when I look out over the natural beauty of Agkistri I just see wealth. For me the Greek islands remain the paradise of Europe.

After lunch there is no programme. The Belgian family moves to a lounge bar, as I descend a staircase near the taverna, leading to a small bay. In the distance I see the island Aegina. A familiar feeling comes over me. I want a sailboat, cruise along all the Greek islands until the horizon meets reality again. Of course my bike has to come along.

Would you like to cycle with Let’s Meet in Athens?

In addition to the tour to Agkistri the company organizes cycling tours through Athens. There is a city tour, a culinary excursion and you can hit the road with a private guide. Let’s Meet in Athens also offers cycling holidays through Attiki, an area surrounding the capital of Greece. For more information go to www .meetinathens. eu

Fietsexcursie op het eiland Agkistri

Na een fietstour door Athene met Let’s meet in Athens heb ik de smaak te pakken. Waarom niet op dezelfde manier een Grieks eiland ontdekken? Ik ga mee op de dagexcursie naar Agkistri.

In de haven Piraeus meert om kwart voor 9 de boot voor de Saronische golf aan. Ik ken mijn reisgenoten al. Het is het Belgische gezin met tienerzoon- en dochter dat 2 dagen geleden meefietste in Athene. Ook gids Iris is weer van de partij. Over de loopplank gaan we aan boord.

1000 inwoners

Athene verdwijnt aan de horizon, totdat we alleen zijn met de Middellandse zee. Een klein uur later zetten we voet aan wal in de haven van Agkistri. Vertrokken uit een metropool met 4 miljoen mensen, sta ik nu op een eiland dat 1000 inwoners telt. De zeelucht is vrij van uitlaatgassen, in plaats van toeterende auto’s overheerst het geluid van golven die tegen de kade bonken. We zijn in het dorp Milos dat als ‘hoofdstad’ van Agkistri te boek staat. Een van de kleinste die ik ooit heb gezien.

Bij een fietsverhuurder zoeken we een rijwiel uit. Bijna iedereen kiest voor een mountainbike, maar ik vraag naar een stadsfiets. Op een mountainbike zit ik naar mijn smaak iets te dicht met mijn neus op het asfalt. Mijn fiets heeft toch versnellingen, hopelijk zijn het er genoeg voor het heuvelachtige landschap.

Olijfboom met teddyberen

We sturen mee met de bochtige straatjes van Milos, terwijl we langs witgekalkte huizen rijden met blauwe luiken en deuren. In een olijfboom hangen teddyberen. Aan het eind van het dorp slingert de asfaltweg, de enige op Agkistri, een pijnbomenbos in. Aangezien het merendeel langs de kust loopt, zijn grote delen van het eiland verlaten.

In het bos steekt Iris haar hand uit naar rechts. Als we afslaan moet ik even slikken. We zijn de betonweg naar het strand Dragonera opgereden die zo steil naar beneden loopt, dat ik constant rem om niet in zee gelanceerd te worden. Ik stap af om het laatste stukje te lopen.Op het strand parkeer ik mijn fiets tegen een boom en zoek vergeefs naar het slot. Tot mijn verbazing is het er niet. Kennelijk vinden ze het hier niet nodig. Ik glimlach bij de gedachte aan Athene. Daar konden we de fietsen nog niet met 3 sloten veilig achterlaten.

Zwemstop

Ik loop het kiezelstrand op, of betreed ik de hemel? De zon ontlokt de zee haar volledige scala aan blauwtinten. De heuvels rondom de inham zijn begroeid met pijnbomen, die hun heerlijke geur afscheiden. Stilte overheerst. Even waan ik mij Robinson Crusoe die een onbewoond eiland ontdekt. Het strand is de eerste zwemstop van de excursie. Mijn reisgenoten dippen hun tenen in de golven om de watertemperatuur te meten. De conclusie is duidelijk: de zomer moet eerst nog even op visite komen. Het is pas mei.

Piraten

Met de fiets aan de hand klimmen we terug naar de hoofdweg. Zelfs de mountainbikers redden het niet. Behalve de Belgische tiener, die ons op zijn gemak boven staat op te wachten. Inmiddels licht bezweet fietsen we verder langs terrassen met stenen muurtjes en olijfbomen. Ze verbouwen op Agkistri zelfs wijn.

Door de verlatenheid van het landschap begint het te voelen alsof we rondtoeren op ons privé-eiland. Lange tijd was Agkistri echt onbewoond. Iris: “In de 17e eeuw sloegen alle bewoners op de vlucht voor piraten. Pas na de tweede wereldoorlog gingen er weer een paar honderd mensen wonen.” We zijn verbaasd als ze vertelt dat er in 1973 pas elektriciteit kwam op het eiland. Een ontwikkeling waardoor Agkistri meer mensen begon aan te trekken.

Kunst gemaakt met mosselschelpen

De weg houdt op bij het strand Aponisos. Gelukkig staat er naast de laatste meters asfalt een taverna aan zee. We hebben de restjes waterdruppels uit onze flessen geknepen en zijn toe aan iets sterkers. En onze beenspieren vragen om pauze. Op de rieten muur van de taverna hangt een kunstwerk dat ik zo mee naar huis zou willen nemen: een van ijzerdraad gevlochten cirkel met duizenden mosselschelpen op de bodem. Iris wijst ons op het aan de overkant gelegen privé-eiland, waar je kunt zonnen tegen betaling. Ik vraag mij af wat de groot uitgevallen rots de eigenaar heeft gekost.

Gelaafd fietsen we even later over dezelfde weg terug naar Milos. Voorbij de hoofdstad rijden we pal langs zee naar Skala. In het toeristendorp van Agkistri klinken loungeklanken, doen sommige beachclubs me aan Saint-Tropez denken en hangen octopussen te drogen. Iris neemt ons mee naar taverna Alkyoni. De geur van gebakken vis en verse kruiden komt ons tegemoet. Aan tafel serveren ze ook een indrukwekkend zeezicht.

Paradijs van Europa

We smullen van Griekse salades, gevulde tomaten met rijst en gegrilde sardientjes en ansjovis. Het gesprek aan tafel gaat over de Griekse crisis. Naïef gedacht waarschijnlijk, maar als ik uitkijk over de natuurlijke schoonheid van Agkistri zie ik juist rijkdom. De Griekse eilanden blijven voor mij het paradijs van Europa.

Na de lunch is er geen programma. De Belgische familie vertrekt naar een loungebar, terwijl ik vlakbij de taverna een trap afdaal naar een kleine baai. In de verte zie ik het eiland Aegina. Een bekend gevoel overvalt me. Ik wil een zeilboot, varen langs alle Griekse eilanden tot de horizon de realiteit weer raakt. En mijn fiets moet mee.

Ook fietsen met Let’s meet in Athens?

Naast de tour naar Agkistri organiseert het bedrijf fietstochten door Athene. Er is een stadstour, een culinaire tocht en je kunt met een privégids op pad. Let’s Meet in Athens biedt ook fietsvakanties door Attiki, een gebied rondom de hoofdstad van Griekenland. Kijk voor meer informatie op www .meetinathens. eu

Katerina's Kouzina - Authentic Greek Recipes and more